uiny średniowiecznego zamku położone na prawym brzegu Kwisy w jej przełomowym odcinku pomiędzy jeziorami Złotnickim i Leśniańskim.
Strzelista, samotna wieża z trudem opiera się na ledwie stojących ruinach. Roztacza się z niej przepiękny widok na jezioro Leśniańskie a przy dobrej pogodzie można z niej zobaczyć dachy zamku Czocha.
Wzniesiony w XIII w. przez Bolka I jako jedna z warownych budowli na pograniczu śląsko - łużyckim. Razem z zamkiem Czocha, Świecie i Gryf wchodził w skład tzw. Okręgu Kwisy - zespołu zamków chroniących zachodnią granicę księstwa świdnicko-jaworskiego.
Zniszczony przez husytów w 1431 r. Do XIX w pozostawał w ruinie. W 1863 roku zakupiony został razem z okazałym pałacem w Biedrzychowicach przez barona Aleksandra von Minutoli - włoskiego magnata z elitarnego rodu, podróżnika, kolekcjonera i znawcę sztuki.
Przez trzy lata, 1875 -1878 rekonstruował wiernie zabytek, wykorzystując oryginalne, średniowieczne detale. Dobudował u podnóża zamku kamienne schodki, ułatwiające damom zejście w kierunku wody. Wewnątrz zgromadził prawdziwe cuda: szkło weneckie, egipską, etruską, grecką i rzymską ceramikę, antyczne puchary i dzbany, medale, afrykańskie maski, średniowieczne i renesansowe bibeloty. Chlubą tego mini-muzeum były jednak obrazy, którymi dzisiaj nie powstydziłyby się dzisiaj największe muzea świata. Płótna Velasqueza, Veronese, Cranacha cieszyły oczy zwiedzających.
Nie za długo: po pierwszej wojnie światowej część kolekcji zaginęła a to co pozostało przeniesiono do pałacu w Biedrzychowicach. W tym też czasie córka barona Anna von Pfeil wydzierżawiła Rajsko lubańskiemu towarzystwu przyjaciół schronisk młodzieżowych.
W 1925 roku do nowego, przebudowanego na styl barokowy zameczka, weszła młodzież. Prawie dwadzieścia lat odwiedzali go turyści. Po drugiej wojnie światowej został zniszczony i rozgrabiony. Dzisiaj wrócił do stanu sprzed wieków. Znowu jest romantyczną ruiną.