Konik polski. Historia powstania rasy:
Koniki polskie (mierzyny) powstały dzięki restytucji tarpana i posiadają 90 - 95% jego krwi.
Tarpan, wymarły ssak z rodziny koniowatych, zamieszkiwał niegdyś dużą część Europy. Występował w dwóch odmianach geograficznych: wschodniej (stepowej) i zachodniej (leśnej), od której pochodzi konik polski. Te niewielkie ssaki (130 cm w kłębie), posiadające myszate umaszczenie, pręgę biegnącą wzdłuż grzbietu, czarny ogon i czarną, stojącą ( w przeciwieństwie do dzisiejszych koników polskich) grzywę, przez wiele lat stanowiły obiekt polowań dla mięsa i skóry. Nic dziwnego wiec, że ostatniego, dzikiego tarpana zastrzelono w 1880 roku na stepach Ukrainy.
W XIX wieku tarpany ze zwierzyńca Zamoyskich rozdano okolicznym chłopom. Efektem było pojawianie się niektórych cech, właściwych tarpanowi, u koni pociągowych na Lubelszczyźnie i Białostocczyźnie. W 1938 roku, dzięki staraniom prof. T. Vetulaniego, podjęto próby odtworzenia gatunku. W rezerwacie w Puszczy Białowieskiej zgromadzono kilkanaście koni z gospodarstw chłopskich, które posiadały najwięcej cech tarpana. Efektem pracy hodowlanej jest dzisiejszy konik polski, utrzymywany w kilku ośrodkach w Polsce m.in.: w Zakładzie Doświadczalnym PAN w Popielnie, w Zwierzyńcu na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego, w Parku Krajobrazowym Lasy Janowskie, oraz w stadninach w Racocie, Dobrzyniewie i w Sierakowie.
Cechy rasy: To konie póżno dojrzewające (3 - 5 lat), długowieczne, niewybredne w żywieniu, odporne na choroby oraz na trudne warunki utrzymania i użytkowania. Ich róg kopytowy jest bardzo twardy, dlatego nawet pracując na bitych drogach, nie wymagają kucia. Umaszczenie jest bułanobure, myszate lub gniade, z pręgą wzdłuż linii grzbietu, oraz poprzecznym pręgowaniem w okolicy napięstka i stawu skokowego. Tułów okryty jest gęstą sierścią, a włosy grzywki, grzywy i nasady ogona charakteryzuje bujność. Koniki polskie mają dużą głowę, krótkie i grube małżowiny uszne, krótką, często jeleniowatą szyję i pochyły zad. Ich nogi posiadają mocne ścięgna i charakteryzują się postawą francuską (przednie) i krowią (tylne). wymiary: - wysokość w kłębie 132 - 134 cm ( z tendencją wzrostowa nawet do 140 cm)- obwód klatki piersiowej 163 - 168 cm- obwód nadpęcia 17 - 18 cm - masa ciała 300 - 400 kg.
Koniki polskie są niewielkie i niezwykle łagodne dlatego podjęliśmy decyzję o ich hodowli w naszym gospodarstwie. Dzięki ich pracy organizujemy :
- przejażdżki wierzchem na ujeżdżalni i w terenie,
- rajdy i obozy konne,
- przejażdżki bryczką po okolicy oraz kuligi.